Nadat de rust is weergekeerd in de kleedkamer, nestel ik me zoals elke week op het houten bankje met een tijdschrift. Aangezien mijn ballerinaatje uit Houten komt en de Selectielessen in Zeist zijn, is het niet echt haalbaar om heen en weer te rijden en zo ben ik inmiddels elke dinsdagmiddag in geluid getuige van de komende voorstelling.
Ook deze week moet ik mezelf weer beheersen om niet stiekem
om het hoekje te kijken, maar ik verbied het mezelf. Ik wil net als de andere ouders straks natuurlijk ook verrast worden en dus blijf ik zitten waar ik zit. Ook al barst er binnen een herrie van jewelste los. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je bij Kendo zit in plaats van bij Ballet.
om het hoekje te kijken, maar ik verbied het mezelf. Ik wil net als de andere ouders straks natuurlijk ook verrast worden en dus blijf ik zitten waar ik zit. Ook al barst er binnen een herrie van jewelste los. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je bij Kendo zit in plaats van bij Ballet.
Ik kijk er nu niet meer van op, maar in het begin klonk het natuurlijk wel heel apart. De stem van de juf die aanwijzingen gaf en de stokken die je hoorde kletteren en op de grond bonzen. Hoe dan ook klinkt het bijzonder fanatiek. Toch vraag ik niet aan mijn dochter wat ze nou doen met die stokken, want ook dat hoort bij de voorstelling en zoals ik al zei: Ik wil me laten verrassen.
Bladerend in mijn tijdschriftje luister ik ondertussen naar de muziek. Prachtige klanken, die me ondertussen bekend in de oren klinken. Maar nog altijd niet vervelen! Er wordt hard gewerkt binnen, dat hoor ik wel, maar af en toe bulderen ze ook van de lach. Omdat iemand even de verkeerde kant op danste of een grapje maakte.
Elke week is het weer een feest voor mijn dochter om naar Ballet te gaan, maar het vooruitzicht van een optreden, in een ECHT theater nog wel, nou, dat zorgt voor 2 keer zoveel plezier. Thuis wordt er druk geoefend en nee, we mogen niet kijken. En dat willen we ook niet, want we laten ons natuurlijk graag verrassen!
Na de ‘training’ zijn de meiden uitgehongerd, want dan is het bijna etenstijd. Al kletsend rijden mijn dochter en ik terug naar Houten. Elke keer weer heel gezellig en zo zijn deze dinsdagmiddagritjes echt een kadootje voor mij. Na Ballet zit ze altijd vol babbels over hoe leuk het was en hoe goed het ging. Net als de andere meisjes trouwens!
De meisjes hebben er dus allemaal heel veel zin in. Nog 2 maandjes en dan is het zover, dan treden zij en nog heel veel andere kinderen op in Theater de Flint in Amersfoort. Het wordt een prachtige voorstelling met magische muziek. Op 18 en 19 Juni. Komt u zich dan ook laten verrassen???
Arinka Linders
Hoi Arinka,
BeantwoordenVerwijderenWat een leuk stukje heb je geschreven! Mocht je nog eens een schrijverskriebel hebben dan houden wij ons van harte aanbevolen.